πως καταλαβαίνεις αν σου ταιριάζει ο ψυχοθεραπευτής; Δηλαδή αν έχετε χημεία; Πρέπει να αφήσεις ένα χρονικό διάστημα για να δεις πως θα πάει ή αμέσως καταλαβαίνεις από τη πρώτη συνεδρία ή και την δεύτερη, την τρίτη ότι με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου δεν έχεις χημεία;
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, ξεκίνησα πριν λίγους μήνες ψυχοθεραπεία, ήταν η πρώτη φορά που έκανα και ένιωθα αρχικά άβολα. Γενικά δεν μου άρεσε που μίλαγα μόνο εγώ και δεν υπήρχε διάδραση. Δεν μπορούσα να εκφραστώ, να μιλήσω χωρίς να υπάρχει ένα έναυσμα. Δεν μπορούσα έτσι ξαφνικά να αρχίζω να μιλάω για εμένα χωρίς ερωτήσεις. Μετά με πείραξε που ενώ της έλεγα ότι πιστεύω ότι δεν μπορώ να βρω άτομα με τα οποία θα μπορέσω να ταιριάξω ερωτικά (νομίζω ξέρω αρκετά καλά τον εαυτό μου και του τι κυκλοφορεί εκεί έξω), εκείνη επέμενε ότι υπάρχουν άτομα που θα μου ταιριάζουν και ότι θα βρω αυτό που ψάχνω. Νομίζω ότι έκανε προβολή πάνω μου γιατί η ζωή της μπορεί στα γκομενικά να της τα έχει φέρει καλά μέχρι τώρα. Επίσης θεώρησα κάτι τελείως red flag : της μίλαγα για ένα συγγενικό μου πρόσωπο(την θεία μου) που έχει χωρίσει και με ρώτησε γιατί δεν ξαναέφτιαξε την ζωή της. Έπαθα κοκομπλόκο. Της απάντησα ότι η ζωή της δεν είναι διαλυμένη για να την φτιάξει, μια χαρά είναι, ο πρώην άντρας της είναι διαλυμένος που ξαναπαντρεύτηκε. Εκείνη το δικαιολόγησε ότι όντως είναι λανθασμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις και ότι το είπε σαν έκφραση. Μα καλά κοτζάμ ψυχολόγος και δεν φίλτραρε λίγο πως θα το εκφράσει; Εγώ δηλαδή γιατί προσπαθώ να μιλάω πιο political correct; Ε μετά από αυτό συν του ότι δεν μου έβγαζε καμία χημεία αποφάσισα να διακόψω τις συνεδρίες.
Μετά πήγα σε μία άλλη ψυχολόγο και πάλι όταν της μίλαγα για την θεία μου, χρησιμοποίησε την ίδια έκφραση ”γιατί δεν ξανάφτιαξε την ζωή της;΄΄. Με αυτή την ψυχολόγο υπάρχει πιο διάδραση αλλά και πάλι σε μια συζήτηση για τα γκομενικά μου έβγαζε μια αισιοδοξία που νομίζω πηγάζει από τις δικές της προβολές. Βασικά σε ότι αφορά το dating παρατήρησε από τα λεγόμενά μου ότι πηγαίνω με αρνητική διάθεση, ότι είμαι αρνητικά προκατειλημμένη στα ραντεβού θεωρώντας ότι ο άλλος θα είναι και αυτός σκάρτος σαν τους επόμενους. Ε μα αυτά που έχω ζήσει και τους ψυχάκηδες που κυκλοφορούν πως να μην είμαι; Ίσα ίσα που πάντα είμαι ευδιάθετη και καταλήγω να γυρνάω χάλια μετά από τα ραντεβού γιατί θα λένε μπαρούφες, θα βγάζουν έναν απίστευτο μισογυνισμό κλπ. Έχω περάσει απαίσια στα γκομενικά μου, έχω υποστεί τρισάθλιες, κακοποιητικές συμπεριφορές και έχω χάσει την πίστη μου στους άντρες. Μου έφερε σαν αντιπαράδειγμα κάποιους άντρες που κάνουν θεραπεία μαζί της , που αντίστοιχα έχουν πληγωθεί από κοπέλες, ότι και αυτοί έχουν συναισθήματα, και αυτοί πολλές φορές δεν ξέρουν πως να φερθούν, δηλαδή του τύπου ότι δεν πρέπει να βλέπω τους άντρες ως εχθρούς ή κάτι τέτοιο, ότι και αυτοί τις ίδιες σκέψεις και τα ίδια προβλήματα έχουν. Επίσης μου έβγαλε και κάτι αρνητικό για τα dating app, επειδή είναι άλλη γενιά δεν τα καταλαβαίνει, πιστεύει ότι οι γνωριμίες από κοντά, πχ από φίλους, από την δουλειά είναι ίσως καλύτερες γιατί εκεί έχεις τον χρόνο να γνωρίσεις τον άλλον λίγο καλύτερα, δεν μπαίνεις κατευθείαν στη συνθήκη του dating. Μετά από αυτό, το ένστικτό μου, μου λέει ότι δεν μου ταιριάζει ούτε αυτή η ψυχολόγος. Δεν ξέρω αν πρέπει να της δώσω χρόνο γιατί στην άλλη δεν έδωσα. Έχω απογοητευτεί γιατί ήθελα πολύ να κάνω ψυχοθεραπεία αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να βρω κάποιον να μου ταιριάξει και να έχω χημεία. Δεν μπορώ να γυρνάω δεξιά και αριστερά και να πάω σε 100 ψυχολόγους. Έχω θέματα να λύσω που με καίνε και όλο αυτό με πάει πίσω νομίζω. Μπορεί και να μην μου ταιριάζει και η ψυχοθεραπεία, παίζει και αυτό.
Αναρωτιέμαι αν η φράση “μου ταιριάζει” ισούται με το “έχουμε τις ίδιες απόψεις για τη ζωή και συμφωνούμε στα περισσότερα, αν όχι σε όλα”. Εκφράζω αυτή την απορία ειλικρινά και όχι με μομφή. Η ψυχοθεραπευτική διάδραση γίνεται από δύο ανθρώπους, που έχουν μια συγκεκριμένη θέαση για τη ζωή. Και σίγουρα σε ένα βαθμό σίγουρα οι θέσεις κάποιου επηρεάζονται από τη δική του στάση για τη ζωή, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν είδα κάτι τέτοιο στα λεγόμενα σου. Σκέφτομαι πως το ταιριάζω ή έχω χημεία με τον ψυχοθεραπευτή μου αφορά περισσότερο αν μου ταιριάζει ο τρόπος που με προσεγγίζει, η ψυχοθεραπευτική μέθοδος που ακολουθεί, αν είναι όσο ζεστός ή αυθεντικός επιθυμώ, αν νιώθω ότι λαμβάνω τη βοήθεια που θέλω, και όχι τόσο στο να στέκομαι σε κάθε τι που μας χωρίζει. Το πόσες συνεδρίες χρειάζεται κάποιος για να διαπιστώσει αν ο ψυχοθεραπευτής του του ταιριάζει, νομίζω εξαρτάται από το κάθε άτομο ξεχωριστά και πάντοτε συνδυαστικά με τις ανάγκες και τις προσδοκίες του για τη διαδικασία.
Θα ήθελα να τοποθετηθώ πάνω στη φράση που τόσο σε ενόχλησε, “ξαναφτιάχνω τη ζωή μου”. Δύο σχόλια έχω πάνω σε αυτό. Το ένα είναι πως δυστυχώς ή ευτυχώς η ροή του λόγου μπορεί να είναι τέτοια, που μπορεί να πούμε πράγματα όντως στερεοτυπικά σαν εκφράσεις, που να μην έχουν τον αντίκτυπο που φαντάζεται ο άλλος. Την προηγούμενη εβδομάδα σε μία συνεδρία είπα τη φράση “Δόξα τω θεώ”. Δεν πιστεύω τα τελευταία 17 χρόνια, δεν υπάρχουν καν γκρίζες αποχρώσεις στο αν πιστεύω ή όχι. Η υπόθεση πίστη (όχι μόνο σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά και σε οτιδήποτε ανώτερο ή μεταφυσικό) ανήκει για μένα στο πολύ μακρινό παρελθόν. Ο απέναντι μου μπορεί να αξιολογούσε αυτή τη φράση που ειπώθηκε εν τη ρύμη του λόγου, αναλόγως με το πως ο ίδιος στέκεται σε σχέση με τη θρησκεία και θα απέδιδε έτσι θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο μου. Η πραγματικότητα είναι όμως πως εγώ δεν εννοούσα τίποτα περισσότερο από το “τι τύχη!”.
Το δεύτερο μου σχόλιο πηγαίνει λίγο βαθύτερα και σχετίζεται με τη στάση των περισσότερων επιστημόνων που έχουν ασχοληθεί με τους ανθρώπους, και τα συμπεράσματα που έχουν βγάλει. Ένα από τα πιο βασικά πράγματα που ξέρουμε για τους ανθρώπους είναι πως, εκτός από εξαιρέσεις, είναι κοινωνικά όντα. Νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και η ποιότητα της ψυχικής τους υγείας είναι ανώτερη όταν σχετίζονται με άλλους ανθρώπους. Αν αυτή τη διαπίστωση τώρα την τοποθετήσουμε στην εκάστοτε κουλτούρα και κοινωνία, θα δούμε πως πράγματι για μία μέση γυναίκα της προηγούμενης γενιάς, το αναμενόμενο για εκείνη, φεύγοντας από την οικογενειακή της εστία είναι πως θα νιώσει αυτό το συναίσθημα του ανήκειν στη δική της οικογένεια. Το ίδιο συναίσθημα που έχει ανάγκη και σήμερα να νιώθει κάθε άνθρωπος, απλώς πλέον ο τρόπος σύνδεσης είναι πολύ πιο ανοιχτός, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι που μπορεί κάποιος να δημιουργήσει οικογένεια, με φίλους, σε polyamorous σχέσεις ή στη μορφή μιας κοινότητας. Ωστόσο η οικογένεια είναι σημαντική, σε οποιαδήποτε μορφή και αν εκπληρωθεί. Άρα η φράση φτιάχνω τη ζωή μου, που ισοδυναμεί με τη δημιουργία οικογένειας (δεν εθελοτυφλώ, ξαναλέω, ήταν πολύ συγκεκριμένα τα στεγανά μιας γυναίκας της προηγούμενης γενιάς για το ποια θα ήταν αυτή η οικογένεια), δεν θεωρώ πως είναι άτοπη εν τέλει.
Τέλος, όσον αφορά τη στάση σου στις διαπροσωπικές σχέσεις, νομίζω η ψυχοθεραπεία πέρα από την ανακούφιση που μπορεί να προσφέρει, εστιάζει και στο πως κάποιος μπορεί να βελτιώσει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Δεν αμφιβάλλω ούτε για ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν δυσκολέψει, ούτε για το απογοητευτικό dating εκεί έξω. Αλλά αν στη θεραπεία πάρουμε απλώς αυτή την παραδοχή, χωρίς να δούμε πως ενεργούμε εμείς μέσα σε αυτή την κατάσταση, τις δικές μας δυσκολίες, τότε απλώς θα παραδοθούμε στην τύχη των πραγμάτων, με αποτέλεσμα να ελπίσουμε πως απλώς κάποια στιγμή θα βρούμε το άτομο εκείνο που θα μας ταιριάζει απόλυτα, χωρίς καμία προσπάθεια από μεριάς μας.
10
7
2Tα σχόλια είναι προσβάσιμα μόνο στα μέλη της Womanlandia. Για να γίνετε μέλος, πατήστε εδώ.
