Γειά σας και από εμένα, μεγεία το νέο σάιτ.

Είμαι σε σχέση 4 χρόνια, γνωριζόμαστε 8. Δεν θα αρχίσω τα κλισέ “αγάπη, φροντίδα, κλπ”, προφανώς υπάρχουν προβλήματα. Βασικά είμαι μαζί του επειδή περνάμε καλά πολλές φορές, και έχουμε ταιριάξει με παρέες και με δραστηριότητες, αλλά εγώ ξέρω ότι μάλλον δεν πρέπει να το βλέπω για μακροπρόθεσμα. Δεν κάνουμε δηλαδή κανένα κοινό πλάνο για το μέλλον (δεν μένουμε μαζί).

Παρόλαυτά, το τελευταίο 6 μηνο – 8 μηνο έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται άσχημα-ενοχλητικά εμένα, σε φάση να μην έχει όρεξη για τίποτα, να έχει νεύρα επειδή το τάδε δε δουλεύει, επειδή πάλι πρέπει να καθαρίσει το σπίτι, επειδή ο αδελφός του το τάδε, επειδή ο γείτονας έκανε το άλλο. Δηλαδή, ΜΙΖΕΡΙΑ. Σκέφτομαι να το λήξω, γιατί για εμένα το παν σε αυτή τη σχέση είναι ότι περνουσαμε καλα, ότι μου έφτιαχνε την διάθεση και είχαμε όρεξη για πράγματα, αν είναι να με μιζεριάζει για θέματα που είναι γελοία (αν ήταν θέμα σοβαρό, να του σταθώ), προτιμώ να κάνω τη ζωή μου. Το θέμα έιναι ότι όταν το έθιξα ότι “κοίτα να δεις, δεν περνάμε καλά, και νομίζω ότι μόνο με εμένα βγάζεις αυτή τη μιζέρια, γιατί σε όλα τα άλλα σε βλέπω χαβαλέ” άρχισε τη μίρλα, ότι μην αρχίζω, γιατί έχει προβλήματα, και ότι άρχισε θεραπεία να τα λύσει.

Τέλος πάντων, να δώσω λέω μια ευκαιρεία, δεν είναι ότι δεν τον νοιάζομαι, αλλά δεν θέλω να είμαι ο σάκος του μποξ κάποιου.

Περνάνε 4 μήνες, πολλή λίγη εξέληξη.

Τα Χριστουγεννα πήγαμε στο χωριό του και μείναμε με τους γονείς του. Μετά το Χριστουγεννιάτικο γεύμα, πραγματικά δεν ξέρω πώς το έφερε η κουβέντα, δεν κατάλαβα τι έγινε, άρχισε ο “δικός μου” ένα παραλλήρημα, που όμοιό του δεν έχω ξαναδει (έχουμε περάσει αρκετά σκ και διακοπές με τους γονείς του, και δεν ήταν μεθισμένος διότι δεν πίνει καθόλου). Τους επιτέθηκε, ότι αυτοί φταίνε για την κατάντια του (??), που δεν έχει χρήματα και καλή δουλειά, γιατί τον πίεσαν να σπουδάσει στην Αθήνα και δεν του άρεσε η σχολή του (τότε έμεναν στην Αθήνα, οικογενειακώς) και δεν του πλήρωσαν τα φοιτητικά του χρόνια, να κάνει φοιτητική ζωή και έχει αποθημένα (??), ότι αντί να νοικιάσουν σπίτι μεγάλο όσο ήταν παιδιά, τον είχαν στο σαλόνι με τον άδελφό του, και γενικά, ένα σεντόνι από κατηγορίες, που έστω και να ήθελε να τους τα πει, δεν έπρεπε εγώ να είμαι μπροστά. Όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν οι άνθρωποι ότι δεν είχαν χρήματα, ότι ο πατέρας του ήταν άνεργος συχνά κλπ, ο δικός μου άρχισε να βρίζει τους πολιτικούς και είπε το εξής “να μπω στα σπίτια τους να βιάσω τις κόρες τους και τις γυναίκες τους, αυτό τους αξίζει”.

Έχω μείνει παγωτό. Του ζήτησα να φύγουμε, δυστυχώς δεν είχα μέσο να γυρίσω, του είπα να με πάει ο πατέρας του στο κτελ, έγινε ταύρος που δεν τον εμπιστεύομαι, ότι έτσι τα είπε για να δώσει τον σωστό τόνο στη συζήτηση και ότι δεν τα εννοεί, δεν θα βίαζε ποτέ. Δεν ήξερα τι να κάνω, το σπίτι είναι στις ερημιές, του ζήτησα να φύγουμε, έστω και μαζί, αμέσως, και από τότε δεν τον έχω δει.

Μου έχει στείλει μηνύματα, και ρίχνει τα πάντα στην θεραπεία, γιατί λέει είναι η φυσική πορεία της, να εκτονωθούν τα θέματα που έχει για να τα ξεπεράσει, και θέλει να με δει.

Εγώ έχω ξενερώσει, προφανώς, αλλά θέλω την γνώμη σας, γίνεται ένας άνθρωπος να συμπεριφέρεται έτσι λόγω θεραπείας; Αντί να δείχνει βελτίωση, να γίνεται επιθετικός και παράφρον; Πραγματικά δεν έχει δείξει δείγμα κακοποίησης στο παρελθόν. Το θέμα είναι ότι δεν θέλω συνέχεια στη σχέση μας, αλλά επειδή είμασταν φίλοι (κολλητοί) πριν την σχέση για κάμποσα χρόνια, θα ήθελα να ξέρω αν είναι όντως άξιος έστω μιας υποστήριξης εκ μέρους μου, ή αν είναι καμμένο χαρτί και να πορευτεί μόνος του.

 

Καθόλου λογικό και επόμενο μιας θεραπείας δεν μου φαίνεται αυτή η συμπεριφορά, τουλάχιστον όχι στην έκταση που διαδραματίστηκε. Ενδεχομένως όταν ανοίγουν ζητήματα προς διαχείριση, κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας, μπορεί πράγματι να επαναφερθούν μνήμες από τη νεαρότερη ηλικία και να αναπαραχθεί ο θυμός που ένιωθε κάποιος σαν παιδί ή σαν έφηβος, το συναίσθημα αδικίας ή η θεωρία πως δεν προστατεύθηκε αρκετά. Όλα αυτά ας πούμε πως μπορούν να εξηγήσουν την έκρηξη του προς τους γονείς του και έστω να θεωρήσουμε και ατυχές γεγονός την επιλογή χρόνου και τόπου που επέλεξε να εκφράσει το συναίσθημα του.

Όμως η συνέχεια, ο κακοποιητικός του λόγος, ο οποίος τάχθηκε ενάντια σε θύματα που δεν φταίνε σε τίποτα, σε γυναίκες και κορίτσια, είναι προβληματικός και δεν σχετίζεται με τη θεραπεία, αλλά με το ίδιο το άτομο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν χρειάζεται υποστήριξη, κατ’ εμέ όλοι χρειάζονται υποστήριξη, ειδικά αν το ζητούν, ωστόσο δεν σημαίνει πως πρέπει να είσαι εσύ αυτή που θα του παρέχει αυτή την υποστήριξη. Ίσως μάλιστα, συνδυαστικά με το γεγονός ότι δεν θέλεις συνέχεια στη σχέση σας, να ήταν κακή ιδέα να σταθείς υποστηρικτικά στα υπόλοιπα θέματα που έχει να επιλύσει, μιας και η διακοπή της σχέσης σας θα είναι ένα επιπλέον ζήτημα που θα έχει να αντιμετωπίσει. Είστε άλλωστε τα τελευταία 4 χρόνια σε ερωτική σχέση.

Εν ολίγοις, σίγουρα ο λόγος του ήταν προβληματικός, από ένα σημείο και έπειτα δεν νομίζω ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με την θεραπευτική διαδικασία, ωστόσο δεν σημαίνει ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο κακό ή καμένο χαρτί. Σαφώς να υποστηριχθεί από ανθρώπους, αλλά ίσως καλύτερα από άλλους ανθρώπους, αν η σχέση σας δεν συνεχιστεί.

5

11

3

Error happened.