Καλησπέρα αγαπητή παρέα! Χρειάζομαι την σοφία σας.

Είμαι στα 23, άρρεν και bi. Ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να στείλω τηνερώτηση είναι η μητέρα μου. Με την μητέρα μου είχα/έχω (?)  μια πάρα πολύκαλή σχέση. Αναγνωρίζω όλα όσα έχει κάνει για εμένα τα οποία μεδιαμόρφωσαν στο άτομο το οποίο είμαι σήμερα. Δε θα πω ότι με αγαπώ το100% αυτού που είμαι σήμερα, αλλά αγαπώ ένα μεγάλο ποσοστό μου. Με τηνμητέρα μου πάντα συζητούσα για τις φιλικές/ερωτικές σχέσεις ακόμα καιόταν ήμουν έφηβος.

Δεν ξέρω κατά πόσο συνηθίζεται αλλά πάντα είχε ναμου δώσει χρήσιμες συμβουλές ή να με βάλει να σκεφτώ out of the box. Ενώ ήταν συνηθισμένη να ακούει τα “Μου αρέσει η Καιτούλα/ Χρυσούλα/Σμαρούλα” κάποια μέρα στα 14 μου ακούει το “Μου αρέσει ο Κωστάκης”.Ήταν κάτι τελείως αφιλτράριστο, αυθόρμητο και δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότιθα την ενοχλούσε. Τότε ξεκίνησε η περίοδος των “Μην το πεις αλλού/ Κάτσεήσυχα/ Θα σε πάρουν στο ψιλό/ Θα σου περάσει/ Αν το μάθει ο τάδε και οδείνα φαντάσου τι κράξιμο θα φας και τι θέμα θα σου δημιουργήσουν/ Θαπάμε στον γιατρό να σε κάνει καλά” κτλ. Μπορείτε να προσθέσετε ελεύθερα πράγματα στη λίστα μιας και σίγουρα θα μου τα έχει πει. Από εκεί κι έπειτα νομίζω ξεκίνησε η κατηφόρα για την μητέρα μου. Ενώ ήταν μια γυναίκα που στα νιάτα της ήταν ακτιβίστρια, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,άθεη, αριστερή, φεμινίστρια ξεκίνησε να γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Εγώ συνέχισα να φλερτάρω και να κάνω σχέσεις με κοπέλες και αν και μου άρεσαν μερικά αγόρια όλα αυτά τα χρόνια δεν το κυνήγησα επειδή δεν ήθελα να χαλάσω την σχέση μου με τη μητέρα μου. Επειδή όμως με επηρέαζε αρνητικά και με έκανε να νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου, κατά καιρούς την απομάκρυνα οπότε ξεκινούσε να είναι πιο δεκτική και μόλις ξαναξεκινούσαμε να μιλάμε με “μαχαίρωνε” με την πρώτη ευκαιρία.

*Flash Forward*

Κάποιους μήνες πριν, έπειτα από ένα SMS 6 στο 13033, γνώρισα ένα αγόρι με το οποίο ταιριάξαμε απίστευτα και είμαστε σε σχέση μέχρι και σήμερα. Δεν έχω πει στη μητέρα μου ότι είμαι μαζί του αλλά δεν το κρύβω κιόλας. Δηλαδή ξέρει ότι βγαίνω μαζί του και αν με ρωτήσει ευθέως θα της απαντήσω. Το θέμα είναι ότι αντί να ρωτήσει συνεχίζει αυτήν την passive aggressive συμπεριφορά. Πχ Ναι μεν και οι LGBTQ+ πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα αλλά όχι να μπορούν να παντρεύονται, κάνουν/υιοθετούν, ντύνονται όπως θέλουν…ας κάνουν ό,τι θέλουν στα σπίτια τους οι καημένοι άρρωστοι και ας μην μας πλασάρονται για φυσιολογικοί. Στα σχόλιά της δεν απαντάω σχεδόν ποτέ αλλά δεν παύω να απογοητεύομαι απίστευτα. Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τότε που άκουσε “Μου αρέσει ο Κωστάκης” και αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος έκανε άλματα προς τα πίσω στα πάντα. Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια και αντί να κοιτάξει να ενημερωθεί γέμισε το κεφάλι της με fake news, hoaxes, ΧΑτικες και θρησκευτικές ιδεολογίες. Μου είναι αδιανόητο και με θυμώνει απίστευτα όταν μου λέει πως με αγαπάει. Θεωρώ ότι αγαπάει αυτό που θα ήθελε να ήμουν και όχι αυτό που είμαι. Νιώθω ότι ανάμεσά μας υπάρχει ένα τεράστιο κενό το οποίο προσπαθώ μόνο εγώ να γεφυρώσω και όσο πιο πολύ προσπαθώ τόσο περισσότερο φροντίζει να το μεγαλώσει. Κατανοώ ότι υπάρχει ένα generation gap μεταξύμας και ότι δεν είναι υποχρεωμένη να με αποδεχτεί αλλά έχω σιχαθεί τα σκωτσέζικα ντουζ.

Καμιά ιδέα;
-Oli

Φαντάζομαι έχεις μιλήσει ανοιχτά στη μητέρα σου για το πόσο σε επηρεάζει η συμπεριφορά της συναισθηματικά και το πόσο κακό σου κάνει. Από εκεί και πέρα φαίνεται ότι δυσκολεύεται να αποδεχτεί τη σεξουαλικότητα σου και όπως πολύ σωστά λες και ο ίδιος, δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να ευαισθητοποιηθεί για αυτό. Πραγματικά δεν έχω καμία άλλη ιδέα πάνω στο θέμα, εκτός από το να της εξηγήσεις ανοιχτά πως η συμπεριφορά της δημιουργεί μια τεράστια απόσταση ανάμεσα σας και πως δεν θα ανεχτείς να επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο με σχόλια για την προσωπική σου ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μητέρα σου θα συμμορφωθεί, αλλά τουλάχιστον εσύ θα έχεις εκφράσει σίγουρα αυτό που σε πειράζει.

Τώρα από εκεί και πέρα, θα πρέπει να κάνεις την επιλογή, είτε να σχετίζεσαι μαζί της, ακόμα και αν δεν σε αποδέχεται πλήρως και να προσπαθήσεις να τη συγχωρήσεις για αυτό της το έλλειμμα είτε να περιορίσεις τις επαφές στις απολύτως αναγκαίες.

Στη γραμμή 11528 ίσως μπορούν να σε καθοδηγήσουν περισσότερο και να σου δώσουν πιο εμπεριστατωμένες συμβουλές σχετικά.

Κλείνοντας θέλω να θίξω το θέμα της επαφής με τον γονέα όσον αφορά την προσωπική ζωή. Δεν ξέρω πως η στενή επαφή και το μοίρασμα μέχρι την ηλικία των 14 λειτούργησε για εσένα, αλλά έχω την αίσθηση ότι τείνεις να το ωραιοποιείς. Οι γονείς δεν είναι φίλοι, δεν είναι ο ρόλος τους να είναι φίλοι και όταν τους δίνουμε τον ρόλο αυτό (ή τον παίρνουν μόνοι τους), επειδή η σχέση εκ των πραγμάτων δεν είναι ισότιμη, έχω την αίσθηση ότι περισσότερο ζημιωνόμαστε, παρά ωφελούμαστε.

14

1

Error happened.