Για τη λεσβία. Δεν έχω ξαναγράψει σε σάιτ. Επειδή σε λένε εθνική λεσβία, έχω μια ερώτηση για τον όρο. Είμαι κι εγώ λεσβία. 43 χρονών συγκεκριμένα. Από μικρή είχα βρει παρέες με άλλες, είχα βρει τα στέκια. Μετά, στα 37 μετακόμισα για μερικά χρόνια στη Λιθουανία που βρήκα δουλειά με πάρα πολύ καλά λεφτά στο αντικείμενό μου. Μέχρι τα 41 δεν ξέρω πού πήγαν τα χρόνια. Δούλευα 12-16 ώρες τη μέρα. Τότε έλεγα ότι είναι με σκοπό την επιτυχία και την εξέλιξη, τώρα δεν είμαι σίγουρη γιατί. Η δουλειά που είχα να κάνω ολοκληρώθηκε κι επέστρεψα στην Αθήνα δύο χρόνια πριν. Έχω χάσει τα στέκια μου. Οι φίλες που είχα πριν φύγω έχουν αλλάξει. Λογικό θα μου πεις. Αλλά παλιότερα, υπήρχαν περισσότερες λεσβίες; Έχω χάσει κάτι; Δε λέμε πια λεσβία; Μίλησα με κάποιες παλιές μου φίλες, τώρα πια γνωστές και είπαν ότι το’χουν προσέξει κι αυτές. Έχω γυρίσει σπίτι και είμαι πιο μόνη απ’όταν ήμουν σε ξένη χώρα. Πριν μερικές μέρες με είχαν καλέσει σε σπίτι για ποτό, μια παλιά φίλη. Ήταν η φίλη μου, ένα ζευγάρι νέων κοριτσιών, μια γνωστή της φίλης μου από τη θεατρική της ομάδα, μια πρώην συνάδελφος της φίλης μου, μια καθηγήτρια της φίλης, δύο πρώην συμφοιτήτριές της κι εγώ. Όλες σε σχέση με γυναίκα ή πάνε αποκλειστικά με γυναίκες. Και όταν είπα κάτι για το ότι “αυτό συμβαίνει στις λεσβίες” με στραβοκοίταξαν. Ένιωσα σκατά για το υπόλοιπο της βραδιάς, σα να είμαι η ξένη που της μιλάνε από λύπηση. Δεν ρωτάω αν υπάρχουν γυναίκες που πάνε με γυναίκες. Ρωτάω αν έχεις προσέξει να μη λένε ότι είναι λεσβίες. Δίνω πολύ σημασία; Δεν έχω ξανανιώσει τόσο ξένη σε χώρο με ομοφυλόφιλες γυναίκες. Φταίω εγώ που έφυγα κι έχασα επαφή;

Φιλεναδάρα μου, θα σου πω κάτι που αν το συνειδητοποιήσεις, το εσωτερικεύσεις και πορευτείς μ’αυτό, θα ζήσεις μια πολύ πιο ικανοποιητική ζωή.

Έτοιμη;

Πάμε.

Επανάλαβε μετά από μένα:

Δεν υπάρχει καμία επιθυμία στον κόσμο πιο αδύνατη απ’το να μείνουν τα πράγματα ίδια.

Δεν υπάρχει καμία αξίωση απ’τη ζωή που φέρνει μεγαλύτερη αίσθηση ήττας απ’το να περιμένεις τα πράγματα να μείνουν όπως τα ξέρεις.

Μόλις εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να πάψει να αναζητά το οικείο, μόλις καταλάβεις πόσο αδύνατο είναι αυτό που έχεις ανάγκη, μόλις επαναπροσδιορίσεις την σημασία της “ανάγκης”, μόλις βρεις άλλο φαί να ικανοποιεί την ίδια πείνα, τότε θα λυθεί το πρόβλημά σου.

Οι άνθρωποι αλλάζουν και αλλάζουν και οι καιροί. Όταν θες ίδιους καιρούς, αναγκαστικά αλλάζεις ανθρώπους κι αν θες ίδιους ανθρώπους αναγκαστικά αλλάζεις καιρούς. Καμιά φορά, ίσως, άμα ο άνεμος της ζωής είναι ιδιαίτερα ούριος μπορεί να συμπέσει καιρός και άνθρωποι αλλά είναι τόσο άστατο που καλό είναι να μη βασιστείς σ’αυτό για την ικανοποίηση της ζωής σου.

Έλειπες 4 χρόνια. Δεν έχουν αλλάξει μόνο οι γνωστές σου, έχει αλλάξει η ίδια η Αθήνα, μαγαζιά άνοιξαν κι έκλεισαν, δρόμοι άλλαξαν, κτίρια γκρεμίστηκαν, άλλαξε η αγορά εργασίας, άλλαξαν τα λεφτά, ο κόσμος τα στέκια. Τουλάχιστον τέσσερα λεσβιάδικα μου’ρχοντα στο μυαλό που δεν υπάρχουν πια την τελευταία πενταετία.
Για ν’απαντήσω όμως σ’αυτό που ρωτάς. Λέμε λεσβία. Λέμε όμως κι άλλα πράγματα. Λέμε ας πούμε περισσότερο “παν”, “μπάι”, “flexible”, “δεν μ’αρέσουν οι ταμπέλες”, “γκέι γυναίκα”. Ιδεολογίες έρχονται και φεύγουν, παρατηρώ ότι σήμερα οι άνθρωποι φαίνεται να θέλουν να πιστεψουν στη ρευστότητα περισσότερο απ’ό,τι θέλουν να πιστέψουν στην ταυτότητα. Φαίνεται να υπάρχει μια τάση σημαντικού αυτοπροσδιορισμού που έγκειται όμως στη ροή και όχι στην υπεράσπιση μιας συγκεκριμένης ταυτότητας.

Φαίνεται να ανήκεις στην ταυτότητά σου. Σήμερα, η τάση είναι ο ορισμός της ταυτότητας απ’το ίδιο το άτομο, όχι η ένταξη του ατόμου σε κάτι προϋπάρχον. Αυτό είναι το γενικό.

Το ειδικό είναι ότι ο όρος λεσβία είναι βαθιά αρνητικά φορτισμένος και πολλές γυναίκες τον αρνούνται. Σίγουρα, σαν όρος, δεν είναι κουλ. Είναι παλαιικός, βαρύς, μπαγκαζιαμένος. Είναι λογικό, καθώς μια γυναίκα ζει τη ζωή της, να προτιμήσει να τον αρνηθεί και να ξεκινήσει φρέσκα χωρίς να χρειάζεται να λέει “δεν είμαι όμως τέτοια λεσβία”. Ένα μίγμα μοντέρνου μισογυνισμού, δικών μας προβληματικών συμπεριφορών και φυσικής μεταβολής του ενδιαφέροντος των ΛΟΑΤΚΙ διεκδικήσεων απ’το sex στο gender έχουν συμβάλλει σε μια ας πούμε, εγκατάλειψη του όρου.

Τα πράγματα απλώς αλλάζουν. Σήμερα άλλες ταυτότητες διεκδικούν ορατότητα, τα παιδιά έρχονται σ’επαφή πολύ νεότερα με όρους και άρα μπορούν να πειραματιστούν μ’αυτούς και επειδή σε αρκετές χώρες έχουν αποκτηθεί τα δικαιώματα εκείνα που οδήγησαν άλλες γενιές στην αναγκαιότητα συγκεκριμένης ταυτότητας, η βαθιά εσωτερική ανάγκη δήλωσής της, η τόσο άμεσα συνυφασμένη με τα πολιτικά μας δικαιώματα, έχει απλώς κοιμηθεί.

Όταν διεκδικείς, πρέπει να είσαι. Όταν διεκδικούμε δικαιώματα γάμου, υιοθεσίας, πρόσβασης στα παιδιά μας και λοιπά πρέπει να είμαστε γκέι και λεσβίες γιατί απ’τη θέση αυτή θα διεκδικήσουμε. Πρέπει να είσαι για να έχεις. Όταν διεκδικείς αποψυχιατρικοποίηση, πρέπει να είσαι λεσβία γιατί αν δεν είσαι, τι σημασία έχει η γνώμη σου, αφού μπορείς να είσαι με άντρα; Όσο η ταυτότητα των ομοφυλόφιλων είναι άμεσα συνυφασμένη με πολτικά δικαιώματα, η ταυτότητα αυτή πρέπει να είναι μπετό. Τώρα, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να νιώθουν πιο ελεύθεροι, φαίνεται να πιστεύουν, ειδικά τα παιδιά, ότι είναι δεδομένο πως μπορεί κανείς να ερωτευτεί ασχέτως φύλου. Εκεί έρχεται η αντίσταση, φυσιολογικά, των προηγούμενων γενιών όχι μόνο στην ορολογία αλλά και σε άλλα όπως είναι η εμφάνιση. Το butch-femme ας πούμε, είναι πιστεύω πια σε αρκετούς κύκλους ξεπερασμένο.

Βρέθηκες σ’ένα χώρο και φάνηκες απομεινάρι του παρελθόντος. Δεν πειράζει. Άλλοι χώροι, αρκετοί, λειτουργούν ακριβώς όπως ξέρεις απλώς πρέπει να πας, πρέπει να δικτυωθείς, πρέπει να ξαναρχίσεις. Αφού άλλαξαν οι άνθρωποι, θ’αναζητήσεις τους καιρούς. Εδώ είναι, στην Αθήνα, στο υπόσχομαι.

Αποδέξου την αλλαγή σαν δεδομένο της ζωής και δώσε την ενέργειά σου στη δημιουργία δικτύου που πρεσβεύει τις ίδιες αξίες με σένα. Μην σπαταληθείς στο να προσπαθήσεις να επιβάλλεις τις δικές σου στο προϋπάρχον δίκτυο, είναι χαμένο παιχνίδι.

Στείλε αν θες στο κοντρόλ και θα έρθουμε σ’επαφή για πιο συγκεκριμένα μέρη.

Επίσης, εδώ γίνονται συναντήσεις με ΛΟΑΤΚΙ πρόσημο και είναι απίθανο να μη γνωρίσεις γυναίκες με τις πεποιθήσεις σου. Ρίχνε ματιές. Όλα καλά φιλενάδα, καινούργια μέρα αύριο.

18

7

1

Error happened.