Aγαπητή Εθνική Λεσβία,

Παρατηρείς και συ το φαινόμενο όλες οι λεσβίες να έχουν σχέση? Ή κάτι να ασχολούνται? Εγώ χώρισα πριν ΠΟΛΥ καιρό και από τότε ανυδρία. Από τότε παρατηρώ κάτι που με απογοητεύει.

Όλες μου οι γνωστές (ηλικίες 28-38) έχουν σχέση και μάλιστα μακροχρόνια ή/και είναι ερωτευμένες. Καταλήγω πως μόνο εγώ είμαι μόνη μου. Δε θα έλεγα το ίδιο για στρέιτ γυναίκες, ξέρω αρκετές που είναι μόνες τους, λέω ειδικά για λεσβίες. Έχω απογοητευτεί. Είμαι καταδικασμένη να μείνω για πάντα μόνη? Η μία και μοναδική σχέση που είχα και χώρισα έληξε με υποτιμητικό για μένα τρόπο και επιβεβαίωσε το φόβο ότι θα είμαι για πάντα μόνη.

Το παρατηρείς και συ αυτό το μοτίβο, να είναι ΟΛΕΣ ζευγαρωμένες και ιν λοβ? Όσες ελάχιστες είμαστε μπακούρες, δίνουμε την εντύπωση της αποτυχίας?

Αχ, φιλενάδα, κάνε καφέ να στα πω. 

Σήμερα που είδα το μέιλ με τις ερωτήσεις, η δικιά σου ήτανε κάτω κάτω και κούμπωσε μ’ένα κλίμα νοσταλγίας στο οποίο βούλιαξα απ’το πρωί ένεκα και της αργίας.

Θυμόμουνα μια φιλενάδα, δε ζει πια καλή της ώρα, που Γενάρη την έβλεπα με τη Νίκη, Φλεβάρη με τη Σοφία, Μάρτη με τη Γιαννούλα, Απρίλη με την Ευτέρπη, την παντρεμένη της γειτόνισσα, και πήγαινε έτσι όλο το χρόνο μ’εξαίρεση Ιούλιο-Αύγουστο που ήταν με την ίδια ένεκα διακοπών σε ακριτικές περιοχές, απ’αυτές που πας να κάνεις κάμπινγκ και να είσαι γυμνή με μια κιθάρα. Πάντα ήταν “τόσο ερωτευμένη, περίμενε να τη γνωρίσεις, τρομερή γυναίκα, καμία σχέση με όλες τις άλλες.”. Εγώ την αγαπούσα πολύ αυτή τη φιλενάδα γιατί το ζούσε. Την έκανα και λίγο χάζι, άμα έβγαινες μαζί της ποτέ δεν ήξερες τι θ’ακούσεις. Η κηδεία της ήταν όνειρο, πολυπολιτισμική, είδαμε όλες ότι ήταν και δημοκρατική στις πεποιθήσεις της, δημοσία δαπάνη έπρεπε να κηδευτεί καλή της ώρα τόσο έργο που έκανε. 

Αυτή της την αγάπη για τον έρωτα, η αλήθεια είναι τον συναντάς γενικότερα, πιο ενοχοποιημένα συνήθως και λιγότερο πετυχημένα. Δεν ξέρω να σου πω αν το συναντάς “περισσότερο” απ’τις στρέιτ γυναίκες, είναι αριθμητικά τόσο χαώδης η διαφορά που δεν ξέρω αν έχει νόημα να μπούμε σε συγκρίσεις. Ωστόσο, να βγω με τις φιλενάδες μου και να μην υπάρχει μια εμμονή, ένα αίσθημα, μια συνάδελφος που δεν ξέρει την ύπαρξή της, μια παντρεμένη ταμίας του σούπερμάρκετ που την κάνει να λιώνει έτσι όπως μετράει διευρευνητικά τα ψιλά με το μάτι το τσακίρικο,  μια γυμνάστεια που “αλήθεια, δεν το λέω μόνο εγώ, είναι εμφανές ότι κάτι παίζει”, δεν μου συνέβαινε όσο ήμουνα νιάτο. 

Το ότι έχουμε συχνά κάποια να σχολιάσουμε όμως, δεν σημαίνει επ’ουδενί ότι αλήθεια τη γουστάρουμε. Όλες δεν έχουμε κάποιο άτομο που στις γκομενικές μας ξέρες έρχεται να μας βοηθήσει να συμμετέχουμε σε μια συζήτηση; Κάποιο άσχετο μακρινό άτομο που υποχωρεί αμέσως μόλις γνωρίσουμε κάτι ρεαλιστικό; Έχω μείνει όλ’αυτά τα χρόνια με την εντύπωση πως πρόκειται περί κοινωνικής συμβάσεως. Λέει η δεσμευμένη φίλη για τη σχέση της, λέει η ερωτευμένη για τον έρωτα, λέει η σινγκλ “δεν παίζει κάτι αυτόν τον καιρό εκτός αν εξαιρέσεις τον έρωτα που ζω στο κεφάλι μου με την ψιλικατζού”, γίνεται λίγο σούσουρο και πάει παρακάτω η συζήτηση. 

Είναι “ερωτευμένες” ή έχουν ένα χαζοκόλλημα; Μπορεί μία που μιλάει μονίμως για τη Γιώτα, ν’αλλάξει σε δευτερόλεπτα αν της πεις “ρε συ Φρόσω, μας έπρηξες με τη Γιώτα και τη Γιώτα, άστηνα λίγο και πάμε για ένα ποτό οι δυο μας”. Θ’απορήσεις πόσα κάστρα γκρεμίζονται με μια φράση τόσο απλή. Όσο για το ζευγαρωμένες, στα 28-38, καταλαβαίνω γιατί το βλέπεις έτσι. Αν ο κύκλος σου είναι ζευγάρια, πρέπει να πιεστείς να τον ανοίξεις με σινγκλ. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν ζευγαροπαρέες από μια ηλικία και μετά οι οποίες για την σινγκλ κοπέλα μπορεί να είναι παγίδες αγαμίας και παρεξηγήσεων. 

Ο τρόπος που γράφεις φιλενάδα μου βάζει ψύλλους στ’αφτιά. Κάτι τα κεφαλαία, κάτι το μπακούρες, κάτι το απόλυτο. Είναι σίγουρα το πρόβλημά σου ότι ΟΛΕΣ έχουν σχέση; Μήπως παίζουν θεματάκια αυτοεκτίμησης; Μήπως έχεις αέρα απελπισίας; Μπορεί να παρεξηγώ το γράψιμο και πράγματι αναγνωρίζω το ότι οι ζευγαροπαρέες είναι ιδιαίτερη κοινωνική συνθήκη αλλά δεν ξέρεις, πρακτικά, ότι αποκλείεται να είναι ΟΛΕΣ και ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη με γυναίκες που ψάχνονται; 

Για δες αυτή την ερώτηση, κάνε ότι συνταγογραφώ και ξανάλα. 

Υγ. Εξώφυλλο απ’το αίσχος “The Kids Are Alright”

Υγ2. Για το “την εντύπωση της αποτυχίας”. Καθένας σκέφτεται ό,τι σκέφτεται, ούτε να το ξέρεις μπορείς, ούτε αξίζει να χάσεις τη ζωή σου στο να προσπαθήσεις να το μαντέψεις.

7

9

Error happened.