συνονοματη καλη επιτυχια στο νεο σου ξεκινημα, φαινεται φανταστικο! Βοηθησε με γιατι θα τρελαθω. Με τη συντροφο μου ειμαστε μαζι πολλα χρονια αυτοκολλητες σχεδον. Μενουμε μαζι στο εξωτερικο. Το τελευταιο εξαμηνο συζηταμε μονο για τα επαγγελματικα της αφου ειναι σε μια δυσκολη κατασταση (της δωσανε πολυ καλη θεση, αλλα σε χωρα που σιχαινεται και που μενουμε ηδη αλλα απο την οποια θελαμε να φυγουμε επειγοντως πριν της προσφερουν τη θεση. Εσκασε αυτη η θεση ομως και δεσμευτηκε πλεον να παραμεινει στη χωρα για να μη χασει τη θεση η οποια δινει αρκετα χρηματα). Το τελευταιο εξαμηνο το φαγαμε λοιπον κανοντες πολυωρες νον στοπ αναλυσεις τι να κανει με αυτη τη θεση (το συμβολαιο ειναι για αρκετα χρονια), ποσο δε θελει να μεινει εδω, τι εναλλακτικες εχει σε αλλες χωρες που κατα τη γνωμη της ειναι ελαχιστες οποτε δυστυχως πρεπει να μεινει εδω σε μια χωρα που νιωθει ασφυξια κλπ. Σα να μην εφτανε αυτο, αναγκαστηκαμε και να χωριστουμε αφου εμενα μου προσφερανε δουλεια σε μια αλλη χωρα για πολυ μικρο χρονικο διαστημα. Μετακομισα λοιπον και τωρα θα ειμαι κει για τους επομενους μηνες. Εκεινη θα μπορουσε να ερχεται να με βλεπει γιατι μπορει να κανει τελεγουορκινγκ ενω εγω οχι. Δε θελει ομως να ερχεται, γιατι λεει οτι θελει αποσταση απο μενα. Και εδω ξεκιναει το προβλημα. Γιατι θελει αποσταση λοιπον? Οπως λεει, γιατι το τελευταιο εξαμηνο το φαγαμε με αναλυσεις και τσακωμους (τσακωμους γιατι εγω την ειχα πιεσει πριν χρονια να φυγουμε απο μια χωρα που ημασταν που της ψιλοαρεσε γιατι δεν εβρισκα δουλεια εκει και ετσι καταληξαμε στη χωρα που ειναι τωρα και που σιχαινεται. Οποτε με κατηγορει και γ αυτο συν τοις αλλοις). Οποτε, επειδη πλεον δε μιλουσαμε για τιποτα αλλο παρα μονο για επαγγελματικα και αυτο τη φθειρει, μου ειπε οτι θελει αποσταση και να μη μιλαμε πια και να μη βρισκομαστε ουτε να ερχεται εκεινη να με βλεπει. Της εδωσα λοιπον την αποσταση που τοσο ηθελε. Μετα απο δυο βδομαδες εσπασε η αποσταση γιατι ηρθα εγω να τη δω για λιγες μερες και καταληξαμε να περασουμε χαλια για ακομα μια φορα αφου η συζητηση πηγε στο επαγγελματικο (ΤΗΣ) και στο ποσο δε θελει να μεινει εδω σ αυτη τη θεση και ποσο σιχαινεται και πνιγεται εδω. Και μου ζητησε αποσταση εκ νεου. Το θεμα ειναι οτι εκεινη ζηταει αποσταση αλλα δε θελει να μου πει για ποσο διαστημα θα κρατησει ουτε ποιο ειναι το πλανο μετα την αποσταση. Οταν τη ρωταω γιατι δικαιουμαι να ξερω στο περιπου, μου λεει οσο χρειαστει, μη με πιεζεις, δε με καταλαβαινεις, μεχρι να γινω καλα κλπ. Καλα να γινει οσο ειναι στη χωρα που μισει και που θα συνεχισει να ειναι τα επομενα 3 χρονια τουλαχιστον δεν προκειται να γινει ομως. Της το ειπα αυτο και μου ειπε οτι δε μπορει να μου δωσει πιο σαφη απαντηση, απλως θελει αποσταση απο μενα για να δει πιο καθαρα και για να μη συζηταμε ολη μερα το ιδιο θεμα που τη φθειρει. Οτι θελει να μεινει μονη της με τον εαυτο της (α προπο βγαινει καθε μερα ολη μερα με παρεες και δε μου λεει, λογω της αποστασης, με ποιους, και μου κρυβει τις ιστοριες της). Εγω εχω στεναχωρηθει τοσο με ολο αυτο που εχω χασει κιλα, ειμαι μονη μου σε μια νεα χωρα και δε μπορω να συγκεντρωθω ουτε στη δουλεια μου. Νιωθω οτι ειναι τα προεόρτια του χωρισμου και οτι δεν ειναι ευθεια απεναντι μου. Σαν ανθρωπος λεει ψεματα οταν δε θελει αντιπαραθεση. Τη ρωτησα αν θελει να χωρισουμε απο τωρα γιατι για μενα η αποσταση χωρις ΚΑΝΕΝΑ χρονικο οριο ειναι κατι που μου προκαλει τεραστια ανασφαλεια και δεν πιστευω οτι ειναι λυση στη φθορα που εχει υποστει η σχεση λογω της απελπιστικης καταστασης που βιωνουμε επειδη εκεινη εχει δεσμευτει στη χωρα που μισει. Δεν πιστευω οτι η λυση ειναι να χαλαει η σχεση σ αυτα τα αδιεξοδα, αλλα να προσπαθουμε απο κοινου να βρουμε λυση. Το εχουμε βεβαια συζητησει απειρες φορες, αλλα λυση πρακτικη δε βρισκουμε με αποτελεσμα να φθειρομαστε. Αλλα ενας ψυχολογος ζευγαριων ισως μας βοηθουσε, οχι ομως μια αυθαιρετη αποσταση χωρις κανενα χρονικο οριο. Εκεινη λεει οτι δε θελει να χωρισουμε και οτι μονο εγω αναφερω το χωρισμο. Και ρωταω εγω, οταν καποιος θελει συνεχεια αποσταση απο τον αλλο, δε βαζει ενα χρονικο οριο, κανει τη δικη του ζωη και μαλιστα σε αλλη χωρα, δε μιλαμε, αυτο χωρισμος δεν ειναι? Απλως επειδη δεν το ονομαζουμε χωρισμο? Πιστευω οτι παιρνει απλα χρονο για να δει αν τη συμφερει να χωρισει ή οχι. Παλια εκλαιγε οταν εμαθε οτι θα χωριζομασταν για μικρο χρονικο διαστημα, τωρα μου λεει ‘ειδες ηρθες για λιγες μερες και παλι τσακωνομαστε και χαλιομαστε’. Επειδη θα ρωτησετε, το πλανο (ΜΟΥ, δεν ξερω εκεινη αν θελει πλεον) ειναι να ξαναπαω εγω μετα το μικρο αυτο χρονικο διαστημα πισω στη χωρα της και να ψαξω εκει δουλεια, εχει ελαχιστες στο αντικειμενο μου αλλα εχω πιθανοτητες. Τη ρωταω αν θελει να ερθω και μου λεει ‘ναι τα ειπαμε αυτα’, με τροπο που καταλαβαινω οτι δε θελει. Τη ρωταω αν θελει να περασουμε μαζι τα Χριστουγεννα, μου απανταει εκνευρισμενη. Της λεω δε χρειαζεται να σου φορτωθω και μου λεει ‘δε λεω αυτο’. Δε μπορουμε να συννενοηθουμε και ολο αυτο προκυπτει απο το οτι δεν εμπιστευομαι οτι μου λεει αληθεια οτι θελει χρονο για να ηρεμησει, πιστευω απλα επειδη ειναι σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση επειδη μενει σε χωρα που μισει και θα μενει για αρκετα χρονια, δε θελει να σκεφτεται τωρα και το βαρος του χωρισμου, παρολο που ουσιαστικα ειμαστε σα χωρισμενες πλεον. Ειμαι σε αδιεξοδο. Εγω ειμαι μακρια της τωρα, σεβομαι την αποσταση, δεν της μιλαω, ουτε την καλω, εκεινη δεν ερχεται γιατι θελει αποσταση, δε μιλαμε, ολο αυτο με πικραινει απιστευτα και δεν ειναι δικαιο για μενα σε καμια περιπτωση. Οταν λεω δεν ειναι δικαιο εννοω δεν ειναι δικαιο να ειμαι μετεωρη για απεριοριστο χρονικο διαστημα επειδη εκεινη θελει αποσταση, θελω να δω τι θα γινει με αυτη τη σχεση. Εκεινη λεει οτι με αγαπαει, εγω το αμφισβητω. Η σχεση μας οντως ηταν πολυ αγαπησιαρικη και αυτοκολλητη, πλεον ομως μαλλον εξανεμιστηκε. Νιωθω απιστευτο θυμο απεναντι της που με υποβαλλει σε ολο αυτο χωρις να μου διευκρινιζει τιποτα. Τι να κανω? Καθομαι σε αναμμενα καρβουνα. Μου λεει οτι θα γινει καλα με την αποσταση, εγω γιατι δεν το πιστευω αυτο? Δε θα επρεπε να το λυσουμε με αλλο τροπο το γεγονος οτι δε μιλαμε πλεον για τιποτα αλλο και τσακωνομαστε? Με ψυχολογο ζευγαριων πχ? Αφου λεει οτι υπαρχει η αγαπη και δεν εχει φυγει. Σε ψυχολογο ειναι αρνητικη να παμε, κατι που μου φαινεται ρεντ φλαγκ. Αυτο που λεει συνεχεια ειναι οτι θα γινει καλα με την αποσταση και οτι η λυση ειναι η αποσταση. Οταν της λεω οτι η αποσταση μαλλον δε θα φτιαξει κατι, γιατι καποια στιγμη θα ξαναβρεθουμε και το αντικειμενικο προβλημα της χωρας δε θα χει φυγει, μου λεει ‘αυτη ειναι η λυση, τελεια και παυλα’.Ποια ειναι η θεση μου? Δεν ειναι αδικο να περιμενω αιωνιως ποτε θα θελει να σταματησει η αποσταση? Εχω θυμωσει απιστευτα μαζι της που δεν ειναι σαφης. Ας ελεγε θελω αποσταση για ενα μηνα και μετα χωριζουμε αν δε γινω καλυτερα. Η ασαφεια με σκοτωνει. Πώς να το χειριστω? Ποσο να περιμενω? Να της βαλω εγω χρονικο οριο? Εχω απελπιστει. Ξερω οτι ειμαι σε πολυ κακη σχεση αλλα μαλλον κανω οτι δεν το βλεπω. Μπορειτε να με ταρακουνησετε να δω πιο καθαρα γιατι τωρα με μπερδευει η αγαπη και η εξαρτηση που εχω? Υ.Γ. Ισως καποιες θυμουνται την προσφατη ερωτηση στο παλιο σαιτ, ειμαι η κοπελα που εγραφε οτι η συντροφος της βγαινει καθε μερα με παρεες στις οποιες δεν ειμαι εγω ποτε ευπροσδεκτη ως το πρωι. Πλεον συνεχιζει να το κανει, αλλα δεν εχω λογο να θυμωσω αφου ειμαστε σ αλλες χωρες και εξαλλου δε μιλαμε. Μεσα σ ολο αυτο πεταξε και το οτι για να θελει να βγαινει συνεχεια με αλλους προφανως κατι σημαινει. Πολλα δειγματα αδιαφοριας και χωρισμου λοιπον αλλα ειλικρινεια καμια.

Φυσικά και τη θυμόμαστε, πώς να τη ξεχάσουμε;

Δυστυχώς η ιστορία σου έγινε ακόμη πιο δύσκολη. Και γράφεις πολλά, πάρα πολλά, γιατί δεν μπορείς να θέσεις την σωστή ερώτηση, οπότε κάνεις ένα σωρό άλλες, Η ερώτηση που κάνεις είναι «γιατί κάνει αυτό που θέλει, αφού αυτό που θέλει δεν με συμφέρει;»
Γιατί μπορεί, είναι η απάντηση.

Λοιπόν, όλοι κάνουν αυτό που θέλουν, εκτός αν δεν μπορούν αλλιώς γιατί ο άλλος δεν τους αφήνει περιθώρια. Η σύντροφός σου (πρώην σου; ) θέλει αυτό που γίνεται. Να μην χωρίσετε αλλά να κάνει τη ζωή της. Να είσαι σταντ μπάι μήπως αλλάξει γνώμη, ίσως ψήνει κάτι άλλο, ίσως θέλει κάποιον να την περιμένει, δεν ξέρω, ούτε εσύ ξέρεις, ίσως ούτε αυτή ξέρει γιατί, αλλά αυτό θέλει. Αυτό που θέλει δεν είναι ούτε εξωφρενικό, ούτε ανήκουστο, ούτε ανεξήγητο, ούτε καν πρωτότυπο. Σου το ζήτησε γιατί την βολεύει και για δες, το έχει, γιατί της το δίνεις.

Τώρα στο τι να κάνεις εσύ, όσο δύσκολη και αν σου φαίνεται η απάντηση, είναι απλή. Κάνεις ό,τι θέλεις. Ή περιμένεις, ή δεν περιμένεις, ή βάζεις χρονικό όριο ανακοινώνοντας, ή όχι, ή λες ότι την περιμένεις και ψάχνεσαι με άλλες. Αυτό που δεν γίνεται, και πρέπει να το καταλάβεις όσο πιο γρήγορα γίνεται, είναι να κάνεις κάτι ΜΕ ΣΤΟΧΟ να την αναγκάσεις ή να την παροτρύνεις να κάνει αυτό που θέλεις – που δεν ξέρω και ποιο είναι. Να αποκτήσετε ξαφνικά μια ομαλή σχέση; Με στόχο να κάνει κάτι αυτή μην κάνεις τίποτα. Κάνε αυτό που θεωρείς σωστό για σένα.

Οι ιστορίες για αγρίους για τη χώρα που σιχαίνεται αλλά δεν μπορεί να φύγει από αυτή είναι αυτό, ιστορίες για αγρίους για να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά της απέναντί σου. Δέχτηκε μια δουλειά για τα λεφτά, ήξερε τη χώρα, πριν την δεχτεί. Δεν την ανάγκασε κανένας και σίγουρα δεν φταις εσύ από πάνω.